Ranking prezesów 2017, pełna lista

Koniec roku to czas podsumowań nie tylko w życiu prywatnym, ale także politycznym. Centrum „Rating” postanowiło ustalić, jak skutecznie gubernatorzy zarządzali podległym im regionem i jak bezchmurna (lub mglista) świetlana jest dla nich przyszłość.

Kompilować "Ranking Gubernatorów Krajowych„Zatrudniono wielu specjalistów z różnych dziedzin i przeprowadzono wywiady ustne lub pisemne. Anonimowość respondentów została zagwarantowana. Wśród ekspertów znaleźli się tak wybitni osobistości politycznego Olimpu, jak Władimir Żyrinowski, Siergiej Biełokonow, Siergiej Markow, Aleksiej Kondratyjew i inni.

Należy zauważyć, że chociaż ocena obejmuje cały bieżący rok, na pełnej liście znajdują się tylko ci, którzy pomyślnie przeżyli. zarządzający jesienną czystką.

10. Ramzan Kadyrov (Czeczenia)

Od 2007 roku stały władca Czeczenii nadal rządzi powierzonym mu terytorium, choć jego pozycja nieco się zachwiała - w porównaniu z rankingiem z 2016 roku spadł z siódmego na dziesiąte miejsce.

Sam Kadyrow wygłosił w listopadzie przemówienie w stylu „Jestem zmęczony, chcę wyjechać” i powiedział, że Czeczenia potrzebuje teraz administratorów, a nie żołnierzy. Jednak powiedział to samo w lutym 2016 roku.

9. Anatoly Artamonov (region Kaługa)

W tym roku Anatolij po raz pierwszy znalazł się w pierwszej dziesiątce, choć od 2000 roku kieruje regionem Kaługi.

Twórca „Kaługi cudu gospodarczego”, pod którego kontrolą Kaługa przeniósł się ze zwykłego na wpół zubożałego obszaru poradzieckiego do kategorii stosunkowo zamożnych, uważa, że ​​nie należy przenosić gubernatorów z miejsca na miejsce. Jego zdaniem gubernator powinien być zakorzeniony na swoim terytorium, a gdy nadchodzi czas wyjazdu, z góry kształcić swoich następców.

8. Rustam Minnikhanov (Tatarstan)

Wdzięczni Tatarzy są w stanie najwyżej ocenić Minnikhanov za samo zachowanie tytułu prezydenta i wyjątkowego statusu republiki. Ponadto Rustamowi udaje się z powodzeniem manewrować w prądach politycznych, wytrącać z Moskwy pieniądze i wykorzystywać je dla dobra republiki.

To prawda, że ​​kwestia językowa nieco zepsuła reputację gubernatora - jak dokładnie iw jakich proporcjach należy uczyć w szkołach języka rosyjskiego i tatarskiego.

Ponadto, intensywnie przygotowując region do mistrzostw świata, Minnikhanov nieco zapomniał o potrzebach zwykłych ludzi. W Kazaniu trwa budowa drugiej linii metra, która przebiega przez strefę niemieszkalną pod linią tramwajową. Ale można go było wpuścić pod miejsce do spania, co pozwoliłoby wielu mieszkańcom Kazania szybciej dostać się do pracy iz powrotem. W końcu odbywają się mistrzostwa, ale ludzie pozostają.

7. Aleksander Drozdenko (Leningrad Region)

W 2017 roku pozycja Aleksandra przesunęła się niżej - jeśli w Ranking 2016 był na czwartym miejscu, następnie na obecnym - dopiero na siódmym.Jego zarządzanie regionem spotkało się z przychylnym zainteresowaniem samego Putina, w wyborach do Dumy najwięcej mandatów zdobyła Jedna Rosja, a reforma kadrowa aparatu administracyjnego regionu zakończyła się sukcesem. Krążą nawet pogłoski, że Drozdenko może zająć miejsce szefa Petersburga. I choć wielu ekspertów jest sceptycznie nastawionych do takiej możliwości, te plotki odzwierciedlają silną pozycję lidera obwodu leningradzkiego.

Gubernator jest również dumny, że powierzony mu region ma najniższe w kraju wskaźniki śmiertelności niemowląt.

Poważne błędy kalkulacyjne w pracy Drozdenki obejmują niedotrzymanie terminów budowy ośrodka okołoporodowego w Gatczynie oraz zawalenie się budowanego 5 kilometrów od Petersburga budynku szkoły. Na szczęście nie został jeszcze oddany do użytku.

Były też tradycyjne skandale korupcyjne, ale generalnie były one dość małe i nieistotne według standardów krajowych.

6. Alexey Gordeev (region Woroneża)

Miniony rok okazał się udany dla Aleksieja - awansował z dziewiątego miejsca w rankingu 2016 na szóste. Przed powołaniem na stanowisko gubernatora regionu Woroneża Gordeev był ministrem rolnictwa; Być może ten czynnik był kluczem do efektywnego rozwoju regionu agrarnego na terytorium podlegającym jego jurysdykcji.

Ponadto region ma dodatni budżet, remonty są drogi, przeprowadzane są generalne remonty, a niemieccy przedsiębiorcy rozpoczęli budowę fabryki farmaceutycznej w regionie. Czego chcieć więcej?

Ten różowy obraz jest nieco zepsuty przez głośną historię z naruszeniem technologii produkcji silników do rakiety nośnej Proton-M, które miało miejsce w jednym z przedsiębiorstw w Woroneżu. Oczywiście sam Aleksiej Wasiliewicz nie ma nic wspólnego z procesem technologicznym, ale historia negatywnie odbiła się na wizerunku kierowanego przez niego regionu.

5. Alexey Dyumin (region Tula)

Były adiutant Putina i stały bramkarz w meczach hokejowych Night League miał ogólnie pomyślny rok. Ciekawe, że po raz pierwszy od 15 lat nie został powołany do Tuły „z góry”, ale dostał mandat po wyborach i od razu zaczął rozwijać region.

Rozpoczęto realizację federalnego projektu budowy autostrady Moskwa-Tula, utworzono specjalną strefę ekonomiczną, która teoretycznie powinna pomóc w zatrudnieniu ludności, a w Tule otwarto dziecięcy technopark.

Według „Nezavisimaya Gazeta” Dyumin jest ewentualnym następcą Putina w wyborach w 2018 r. Czy tak będzie - przekonamy się za kilka miesięcy.

4. Sergey Sobyanin (Moskwa)

Wielu gubernatorów może tylko pomarzyć o czwartym miejscu w rankingu, ale dla Sobianina stało się to znakiem, że nie wszystko w Moskwie jest dobrze. Fala oburzenia Moskali była spowodowana regularnymi wypadkami (latem Moskwa jest zalana, zimą zamarza z powodu problemów na magistrali grzewczej) i przeróbkami Sobianina. Być może zostały przeprowadzone z jak najlepszymi intencjami (a nie po to, by obcinać budżet), ale okazało się, jak zawsze, z grubsza i z wadami.

Jednak burmistrz Moskwy jest nadal bardzo wpływową postacią na arenie politycznej. Inicjowane przez niego kosztowne programy okresowo wspierają Władimira Putina, a wybory deputowanych stołecznych okręgów miejskich były dla Sobianina całkiem udane.

3. Dmitry Kobylkin (Okręg Autonomiczny Jamalsko-Nieniecki)

Informacje z okręgu Jamalsko-Nieniec są sprzeczne. Z jednej strony jest to dość sprzyjający region z wysokimi zarobkami. Z sukcesem wdrażane są projekty o znaczeniu federalnym (budowane są nowe ropociągi i gazociągi, tworzona jest wydajna sieć transportowa).

Z drugiej strony problem pożarów może negatywnie wpłynąć na rating Dmitrija w przyszłości. Latem jego lasy płoną (a nawet wprowadzenie komunikatu alarmowego nie pomogło ugasić ich z najmniejszą stratą), potem palą się drewniane domy Jakucka (w niektórych przypadkach można bezpiecznie mówić o podpaleniach). Cóż, jak zwykle kradną, sir.

Mimo tych kłopotów Kobylkin ma duże plany na 2018 rok. Zamierza sporządzić czarną listę pracodawców, którzy nieregularnie wypłacają pensje pracownikom zmianowym. Na żony pasterzy reniferów czekają przyjemne zmiany, które otrzymają wynagrodzenie za prace domowe.

2. Evgeny Savchenko (region Biełgorod)

Choć na pozór rok Eugene'owi udał się, eksperci są pewni, że nie potrwa to długo. Choć sam Putin pozytywnie ocenił swoje wystąpienie na spotkaniu polityków federalnych w Moskwie (warto zwrócić uwagę, że Savchenko był jednym z nielicznych, którym pozwolono na mikrofon), narastające sprzeczności między lokalnymi władzami mogą zagrozić Savchenko utratą mandatu. Jednak sam Jewgienij mówi wprost, że ta kadencja jest dla niego ostatnia i szuka następcy. A ponieważ region ten jest ważny dla wielu graczy federalnych, jest mało prawdopodobne, aby poszukiwania odpowiedniego następcy przebiegały gładko i spokojnie.

Na czele szefa obwodu białoruskiego zasiada od 1993 roku, to bardzo długi okres, a eksperci uważają, że szczyt kariery politycznej Savchenko już minął.

1. Yakushev Vladimir (region Tiumeń)

Liderem w „Krajowym rankingu gubernatorów” jest szef regionu tiumeńskiego Władimir Jakuszew. Pierwsze miejsce nie było dla niego zaskoczeniem - przez prawie cały rok był w pierwszej trójce.

Sekret jego sukcesu tkwi w skutecznym zarządzaniu regionem; z dodatku surowca stopniowo zamienia się w wygodne miejsce do życia. Wojewoda więcej uwagi poświęca budowie infrastruktury transportowej i rozwojowi przemysłu wytwórczego. W regionie nie ma wielu niezadowolonych - być może mieszkańców Tobolska, którzy już raz w roku mają przełom w rurach ciepłej wody.

Pełna lista (tabela)

Ostatni rok 2017 przyniósł najpoważniejsze zmiany w korpusie gubernatora w całej historii rządów Władimira Putina. Jak zauważają eksperci, większość nowych gubernatorów wywodzi się ze struktur federalnych. Wcześniej tendencja uległa odwróceniu - gubernatorzy zmieniali swoje stanowiska na stanowisko ministra lub przenosili się do centrum federalnego. Aman Tuleyev pozostaje jedynym niezachwianym gubernatorem. O tym, czy rosyjskie regiony skorzystają, zwłaszcza w kontekście kryzysu gospodarczego i społecznego, mianowanie „młodych technokratów”, jak nazwano nowych gubernatorów, pokaże w 2018 roku.