Zamachy stanu są powszechne w XX wieku. Część z nich się udała, ale były też takie, które zakończyły się całkowitym upadkiem. Opowiemy o trzech najbardziej godnych uwagi nieudanych zamachach stanu XX wieku.
3. Próba obalenia Saddama Husajna w Iraku
Na początku 1996 roku rząd Stanów Zjednoczonych wydał 120 milionów dolarów (według Newsweeka) na odsunięcie od władzy prezydenta Iraku Saddama Husajna. Operację planowano przeprowadzić przy współudziale CIA, brytyjskiego wywiadu, a także dużej liczby agentów kurdyjskich i irackich.
Jednak irackie służby specjalne nie jadły chleba na próżno. W lipcu 1996 roku Saddam Hussein aresztował 200 Irakijczyków, w tym 80 funkcjonariuszy. Byli torturowani na śmierć, a rzecznik CIA w stolicy Jordanii, Ammanie, otrzymał wiadomość, która brzmiała: „Spakuj swoje rzeczy i wynoś się! Mamy informacje o każdym etapie CIA ”.
Dwa miesiące później wojska irackie wkroczyły do Kurdystanu, przed czym CIA nie ostrzegła swoich pracowników. Ponad 100 z nich zostało zabitych, a setki Kurdów pracujących dla CIA uciekło z kraju i otrzymało azyl w Ameryce.
2. Incydent w Pałacu Cesarskim w Japonii
Po zbombardowaniu Hiroszimy i Nagasaki cesarz Japonii Hirohito musiał zdecydować o podpisaniu Deklaracji Poczdamskiej. Zażądała bezwarunkowej kapitulacji japońskich sił zbrojnych na rzecz sojuszników.
Posunięcie to nie spotkało się z aprobatą Gwardii Cesarskiej, która obawiała się, że system cesarski zostanie odwołany po podpisaniu deklaracji.
W nocy z 14 na 15 sierpnia 1945 roku grupa oficerów dowodzona przez majora Kenjiego Hatanakiego zajęła pałac i odcięła go od komunikacji, pozbawiając go komunikacji ze światem zewnętrznym. Hatanaka i jego ludzie mieli nadzieję zachować system imperialny i utworzyć nowy rząd z ministrem armii na czele. Jednak ze względu na fakt, że zapisy mowy kapitulacji cesarza były niezawodnie ukrywane, ich wysiłki poszły na marne.
O godzinie 11:00, na krótko przed przemówieniem cesarza do ludu, Hatanaka strzelił sobie w głowę.
1. Pucz sierpniowy, ZSRR
Na czele 3 najlepszych nieudanych przewrotów XX wieku, punkt zwrotny w historii Związku Radzieckiego.
Kiedy Michaił Gorbaczow rozpoczął reformy prowadzące do podziału ZSRR na odrębne państwa, nie zostały one ciepło przyjęte przez całe kierownictwo kraju.
Zamach stanu mający na celu odsunięcie Gorbaczowa od władzy rozpoczął się 18 sierpnia 1991 r. Wzięła w nim udział grupa wyższych urzędników państwowych i urzędników znanych jako Państwowy Komitet ds. Stanu Wyjątkowego (GKChP). Gorbaczow został umieszczony w areszcie domowym. Wiejską dacz Borysa Jelcyna otaczali żołnierze jednostki Alfa, ale dowódca otrzymał rozkaz, by nie przeszkadzać w wyjeździe Jelcyna i przybyciu do Moskwy.
W Moskwie protestujący pod przewodnictwem Jelcyna wyszli na ulice, aby potępić próbę zamachu stanu. I armia rosyjska, która zajmowała kluczowe pozycje na ulicach stolicy, nie otrzymała dalszych wyraźnych rozkazów od konspiratorów. W rezultacie doszło do zbratania się miejscowych żołnierzy i demonstrantów. Po ustaniu zamieszania członkowie Państwowego Komitetu Nadzwyczajnego zostali uwięzieni.